5-9 2009

Het schilderij van vorige week is af. Nu kijken hoe we de printen precies gaan combineren met de teksten. Ik ben heel benieuwd hoe het er straks uit gaat zien als het aan de huizen hangt. Ik maakte deze keer een nieuwe opzet niet in Utrecht op straat, maar in Alkmaar in een wijkcentrum. Dit is de 'droom' van een vrouw uit de palembangstraat. Zij wil dat de mensen goed met elkaar omgaan; elkaar groeten, met elkaar praten/ of ze nou groen geel of blauw zijn. Bovendien zou ze graag een huisje in Portugal willen. Zij vindt dat mensen daar sowieso veel beter met elkaar omgaan. Ze denkt dat het komt doordat het daar veel minder dicht bevolkt is.

Ik heb toch veel mensen op het schilderij gezet om het zo gezellig mogelijk te maken, veel groeten en kletsen. Bovendien hebben ze alle kleuren van de regenboog- het blijven dromen per slot van rekening!

zaterdag 29-8 2009

Ik stond gepakt en bezakt klaar om naar Utrecht te gaan. Ook had ik flyers gemaakt over de voortgang van het project en deze blog in de hoop zo het interactieve element levend te houden. maar helaas het regende en het was koud dus ik bleef thuis. In plaats van een nieuwe opzet voor een schilderij heb ik verder gewerkt aan de droom van Alexandra uit de Ternatenstraat: 'Ik ben in een oude schuur aan het opruimen met mijn moeder en mijn broertje. Het is er vrij stoffig en we ruimen echt alles op zodat er weer frisse energie in het schuurtje kan zijn. Als we even buiten het schuurtje staan zie ik dat er een vrij grote spin over mijn moeders schouder loopt. Ik veeg de spin met enige kracht weg zodat hij een eindje verderop land. Ik weet nog dat ik de spin niet echt eng vond terwijl ik in het echte leven helemaal niet van spinnen houd. In dat moment dat ik de spin wegveeg en hij een einde verderop landt veranderd de spin in een schorpioen.................het is een vrij grote schorpioen. Het is een heel krachtig beeld en ik kan voelen dat die schorpioen geen goeds in de zin heeft. Hij komt langzaam dichterbij en heeft zin om mijn zijn staart iemand te prikken. Vlakvoor hij echt dichtbij komt wordt ik wakker. '

Als deze af is ga ik naar de drukker voor de eerste 10 printen. Ik hoop dat ze dan snel aan de muren opgehangen kunnen worden.

22-8 2009

Monique met droom uit kindertijd



















schets droom jan

fantasie van Pim en Monique

Alexandra met de dromen van haar partner Jesse.

het zal de enalaatste keer zijn dat ik op straat dromen ga schilderen. Ik kijk of de foto's van de droomschilderijen van jesse uit de Ternatenstraat goed aangekomen zijn. Ik had ze in de bus gegooid toen ze nog op vakantie waren. Ze waren aan elkaar geplakt dus ze ontdekten nu pas dat het er twee waren. Ik had de lange droom in 2en gesplitst:

We zijn met zijn 3en en hebben een belangrijke afspraak; 3 planten zoeken. We zijn George Bush in de gaten aan het houden, hij heeft een assistente die totaal incapabel is voor de baan, ze is zijn dochter. De bodyguard van George Bush betrapt ons we schieten tegelijk op elkaar. Op mysterieuse wijze schieten we elkaar in de loop van het pistool maar omdat hij met niespoeder schiet gaat hij dood. We zijn onaangenaam verrast. George Bush discussieert met een groep oudjes. Een oude dame beschermt hem fanatiek en legt zijn standpunten uit. De vrouw is zijn moeder.

We gaan naar de ruimte waar George Bush discussieert. Hij is weg. Een knappe vrouw steekt haar hoofd door een luik. Een van ons kent haar; "Het is okee"kus kus kus. Ze komt naar boven met een plantenbak met 3 planten.

"Een beetje droog ze zouden wat meer grond kunnen gebruiken"zeg ik. Ze komt terug en heeft de planten onder water gezet!!! Ik probeer de planten uit de bak te halen maar de deksel zit vast en het enige wat overblijft is een takje.

We zijn bij Corrie.

"Corrie heb je een plantenbak en wat stekpoeder voor me?"

"Ja maar stekpoeder liever niet"

"Je krijgt nieuw van me"zeg ik, ik denk"godverdomme het is belangrijk"

De plant slaat aan.

We zijn bij de loods op de begane grond, door een raam kan ik naar de zolder kijken en zie ik een uil. De uil blijft zitten en vliegt niet weg. Ik ben hier verbaasd over. Wanneer de uil gaat rondvliegen en zijn vriend ophalen, die met een zonnebril op samen door het raam naar ons (een menigte is bijeen) gaat staan kijken concludeer ik; als wij onze instelling veranderen kunnen we de dieren benaderen. Nu hebben de uilen even hun instelling verandert en benaderen zij ons.

ik ontdek dat Jesse boomchirurg is, de trap in hun huis ligt vol met cirkelzagen. Misschien daarom zoveel plantenverzorgen en uilen in de droom?

Ik ga naar de van Riebeekstraat en maak een opzetje van de droom van Jan uit de Medanstraat. Het is tot nu toe de enige droom uit die straat; weer een uit de kindertijd:

Hij en een meisje en nog een jongetje bevinden zich in een onbestemde ruimte. Hun bovenlijven zijn ontbloot. Hij wil het meisje een kettinkje omdoen. Zij laat het toe, maar als hij haar ook een kusje wil geven wendt zij zich licht af.

Ik hoop dat de droom niet aanstootgevend zal zijn, je weet maar nooit hoe mensen denken. Ik zal prberen hem zo onschuldig mogelijk te maken. de kinderen die komen kijken vinden hem in elk geval allemaal heel mooi. Ik krijg ook bezoek van een paar mensen uit de straat. De oudere mevrouw wiens naam ik vergeet te vragen verteld dat ze niet zoveel te dromen heeft omdat ze zich zorgen maakt over de vergeetachtigheid van haar man. Dan komt Corrie ook kijken, ze zijn met elkaar bevriend. (Corrie is met iedereen bevriend, denk ik) Gelukkig vind Corrie het goed dat ze met krulspelden en al op de foto komt; het staat haar eigenlijk heel leuk.

Op het laatst komt Monique aanfietsen. Ik geef haar de foto van haar kinderdroom. dan vertelt ze over Pim Tiggelaar uit de palembangstraat. Hij was de inspiratiebron voor het eerste schilderij: een vleugel op een paal tussen de kerk en de moskee. Dit had hij samen met Monique bedacht. Idee was dat er mooie muziek uit zou komen. Ik had een foto van zijn geliefde, een russische pianiste, als aanleiding voor het schilderij gebruikt. deze vrouw was onbereikbaar voor hem geworden omdat hij haar niet hier kon houden vanwege wetgevingen. Het maakte hem erg ontwricht. nu blijkt dat hij recent overleden is. Monique vertelt dat iemand haar dat een week geleden kwam vertellen. Hij was naar Malta gegaan om een nieuw leven te beginnen. Door een verkeerde keuze is hij op een erg warme dag in coma geraakt. Na enkele dagen is hij gestorven.

Ik zal nooit weten of ik zijn vrouw recht heb gedaan in het schilderij en of hij er blij mee zou zijn geweest.

15-8 2009

Deze keer ben ik zelf geportretteerd:

Meriel met haar droom.

Vandaag kwamen er twee meisjes meetekenen. Het was een frappant verschil met de twee jongetjes uit de Ternatenstraat van twee weken geleden. De jongetjes waren heel onrustig, steeds half aan het voetballen, half aan het tekenen. Ook raakte 1 van hen steeds in conflict met een jongetje uit de van heusdenstraat. Deze twee meisjes die notabene enorm in leeftijd verschilden zaten vol overgave te tekenen. Toen de jongste haar vrolijke tekening vol hartjes aan de oudere gaf kreeg ze meteen spontaan een zoen.

Een droom zat er niet in vandaag, wel zou het oudste meisje graag een dolfijn willen op het schilderij. hier zal ik over nadenken.

Ik was bezig met de opzet van een voetbaldroom voor een jongetje uit de Palembangstraat. Jammer genoeg was de familie op vakantie. Ik weet zeker dat ze het heel leuk hadden gevonden om het schilderij te zien ontstaan.

Meriel was heel verrast om haar droom te zien; het was precies de sfeer die ze gedroomd had.

8-8 2009

hieronder de tekening van Jan van 2 weken geleden.

Deze keer ga ik eerst
een geschilderde droom

langsbrengen
bij Trudy.

Ze vind hem erg mooi.
Even later komt Jan

weer gezellig meetekenen.

Ik begin met een andere

droom van iemand die
net in de
Soerabaya -straat is komen wonen:

Mooie houten vloer,

diep bruin,

gevoelsmatig,

was een hele schoone huis,

zonlicht kwam,

bloemen,

mooi balkon,

veilig gevoel,

het gevoel dat ik thuis was.

Nauwelijks ben ik met deze droom begonnen of er komt een kwade meneer op mij af van Marokkaanse afkomst. Hij wil niet dat we daar zitten te schilderen voor zijn huis. Als we niet in een half uur weg zijn belt hij de politie. De vorige keer dat ik daar zat te schilderen werd ik gefilmd voor het Wishingwellwest project. Dat viel toen al niet in goede aarde. De man schreeuwt zo hard dat er andere bewoners geschrokken op afkomen, terwijl de man wegrijdt. Er wordt nog wat nagepraat over het probleem van inschikken voor dit soort geweld of eigenwijs blijven zitten waar je zit. Jan en ik hebben absoluut geen zin om te provoceren en schuiven een paar deuren verderop. We werken nog een tijdje door maar blijven wel nadenken over het incident. Ik vind het wonderlijk dat je een bedreiging voor iemand kan zijn met zoiets onschuldigs als het schilderen van dromen. Dan roept er iemand vanuit een bovenraam dat ze mijn schilderij heel mooi vindt worden en waar het zal komen te hangen.

1-8 2009

Het zal nu zo ongeveer de 10e keer zijn dat ik in Lombok op straat ga schilderen. Vorige week kwam Jan Coolen meeschilderen op straat. Hij maakte een leuke tekening van de Palembangstraat. Er kwamen wat nieuwsgierige mensen kijken. Een vrouw uit de straat vertelde dat ze niet veel dromen had. Later kwam ze terug om te vertellen dat ze een kind verloren had en dat ze nu zoveel mogelijk in het hier en nu probeerde te zijn. Wel fantaseert ze over een huisje in Portugal. 'Daar wonen minder mensen. Mensen zijn veel aardiger voor elkaar' zegt ze. Ik schrijf het op voor een later schilderij. Nu ben ik bezig met de kinderdroom van een vrouw uit de van Riebeeckstraat. Hij gaat over de angst voor een grote overstroming. Ik probeer veel groen erin te verwerken en de overstromingsgolf niet enkel dreigend maar ook een beetje humoristisch. Voordat ik deze ga afmaken moet ik eerst 3 andere opzetten afwerken.
Deze week schilder ik de droom van iemand uit de Ternatenstraat. Hij gaat over een spin die in een schorpioen verandert. Ook eng. Maar ook hier probeer ik weer veel groen en gezelligs toe te voegen. Een klein jongetje komt kijken en vertelt spontaan zijn droom: een krokodil klimt op het dak. Hij gaat alles opeten: het dak, de stoel, de tv. Ik schrijf hem op voor later. Ook krijg ik gezelschap van twee andere jongetjes. Spontaan gaan ze een huis schilderen in mijn schetsboekje.
Er wordt nog druk geposeert met voetballen en dan besluit ik weer naar huis te gaan.